Kredietunies niet straffen voor risico’s banken

Zelfs initiatiefwet behandelt kredietunie als bank met systeemrisico, waardoor regulering eerder te fors dan te laks wordt

De initiatiefwet om belemmeringen voor het opzetten van kredietunies weg te nemen, lijkt kamerbreed te worden omarmd. Desalniettemin kunnen politiek en toezichthouders een reguleringsreflex maar moeilijk onderdrukken.

Deze reflex drukt de kop in van broodnodige financiële innovaties om het mkb van alternatieve financieringsbronnen te voorzien. Belangrijker nog: in het geval van kredietunies is vergaande regulering onnodig. De huidige initiatiefwet gaat daar al te ver in, laat staan dat aanvullende regulering nodig is.

Kredietunies zijn coöperaties van ondernemers, ‘leden’ genoemd, die geld aantrekken van en leningen verstrekken aan hun eigen leden. Het idee is dat door het gebruik van de kennis die ondernemers over hun eigen sector, en hun vakgenoten, hebben, zij goed in staat zijn kredietaanvragen te beoordelen. Overtollige middelen binnen een sector worden zo gebruikt om te investeren in diezelfde sector. Kredietunies vormen daarmee een alternatieve financieringsvorm voor mkb’ers, die in Nederland van oudsher aan het infuus van banken liggen. De initiatiefwet werd vorige week in de Tweede Kamer behandeld en heeft tot doel de belemmerende regelgeving weg te nemen die kredietunies ervan weerhoudt tot volle wasdom te komen.

Vijftig kredietunies zullen gezamenlijk € 500mln beheren. Dat is nog geen half promille van hetgeen er bij de ING op de balans staat. De initiatiefwet voorziet in een separaat vergunningstelsel voor kredietunies met meer dan € 10 mln aan beheerde activa. DNB en AFM dringen nu al aan om deze grens te verlagen. De PvdA wil nog meer regulering. Onzin. Zolang de omvang van de kredietunie beperkt blijft en men zich houdt aan de primaire taak van het aantrekken en investeren van vermogen, kunnen ondernemers dit het beste zelf regelen. Vroeger hadden we banken voor deze primaire activiteit……

Terug